فرزندان نوجوان و جوان ما همانند خود ما و حتی بیشتر از ما نیازمندی هایی دارند و در رفع این نیازها نسیه پذیر نیستند. تا آن جا که امکان دارد و مصلحت ایجاب می کند، در رفع این نیازها باید اقدام کرد. در این امر نباید دوران زندگی خود را به رخ او بکشید و مثلاً بگوئید: «من موقعی که در سن و سال تو بودم، یتیم بودم و...» حرف شما درست است ولی او که امروز یتیم نیست. پدری یا مادری هم چون شما بالای سر دارد و می داند که می تواند خواسته های او را برآورده کنید و تازه اگر هم امکان برآورده شدن این خواسته ها نیست، لااقل او را قانع کنید. بخشی از نیازهای آنان شامل غذا، لباس، مسکن مناسب، تفریح، استراحت و از این قبیل است که کم و بیش برآورده می شوند. بخشی دیگر که از اهمیت بیشتری برخوردارند، عبارتند از احترام، امنیت خاطر، آرامش روان که آن را شما باید تأمین کنید. به آنها شخصیت دهید، گرامی شان دارید و در عوض مسئولیت بخواهید. ادامه مطلب...
