یک بچه بهتر است یا دو تا؟ دوتا بهتر است یا سه تا؟ سه تا بهتر است یا چهارتا؟ یک جین بهتر است یا دوجین؟ هیچ کسی در دنیا نیست که به این پرسش ها پاسخ درست بدهد و بتواند مدعی شود که درست ترین پاسخ را به زبان آورده است، اما همه می دانند تک فرزندها از تنهایی رنج می برند. هر خانواده قصه خودش را دارد؛ بعضی ها امورات شان با یک بچه نیز می گردد و بعضی ها هر چه بچه داشته باشند باز هم قانع نمی شوند. گروه اول بر ایده تک فرزندی پافشاری می کنند، چون باور دارند که زندگی با کودکی یکدانه راحت تر و جذاب تر است؛ گروه دوم نیز خانواده ای شلوغ را می پسندند که در آن بچه ها از سر و کول هم بالا بروند و خانه یک لحظه روی آرامش به خود نبیند. اما لزوما نه این ها درست می گویند و نه آن ها؛ حرف هیچ کدام شان نیز لزوما غلط نیست و با توجه به شرایط متعدد تبیین می شود، اما نوع انتخاب هر کدام از این دو گروه پیامدهایی دارد که همواره خانواده را با آن درگیر می کند.
