کم نیستند پدر و مادرهایی که از دست پرخاشگری های نوجوانان شان به ستوه آمده اند. بعضی از نوجوانان مسئولیت پذیری را درست آموزش نمی بینند و البته والدین متهم ردیف اول هستند. آنان شاهدند که فرزندان شان روز به روز پرخاشگرتر می شوند. آنان نگران کیفیت تربیت دانش آموزانند. آنان به کم شدن حس احترام در اغلب بچه ها گواهی می دهند و نگران آینده هستند. همه هم عقیده اند که باید بچه هایی مسئول و متعهد بار بیاوریم. این تنها راهی است که می توانیم درباره آینده اجتماع خود اطمینان حاصل کنیم. متأسفانه انضباط معمول امروزی این تکلیف را به طور کامل به انجام نمی رساند و درحقیقت موجب می شود بچه ها حسابگر شوند و حرف شنوی نکنند. والدین و مربی ها مجبورند با بچه ها معامله کنند و با تهدید به مجازات فقط در مورد کارهای عادی، آنان را به فرمانبرداری وادارند. ولی با این روش مدت زیادی طول نمی کشد که بزرگ ترها از کوره درمی روند و سرتسلیم فرود می آورند. دیسیپلین و انضباط به معنای تنبیه نیست، منظور بیشتر مردم از کلمه دیسیپلین، تنبیه است در صورتی که تنبیه بخش کوچکی از دیسیپلین و انضباط است نه همه آن. کلمه دیسیپلین به معنای تعلیم و تعلم است و منظور اصلی عبارت است از آموزش قوانین و مقررات رفتاری به کودکان، یعنی آن چه جامعه و سایر مردم از آن انتظار دارند و برمبنای آن بزرگ می شوند تا افرادی سازنده در اجتماع شده و در زندگی شخصی نیز به وظایف خود عمل کنند. ادامه مطلب...
